Er zijn meer dan 1,5 miljoen levende diersoorten beschreven – waarvan ongeveer 1 miljoen insecten – maar naar schatting zijn er in totaal meer dan 7 miljoen diersoorten. Dieren variëren in lengte van 8,5 micrometer (0,00033 in) tot 33,6 meter (110 ft). Ze hebben complexe interacties met elkaar en met hun omgeving, en vormen ingewikkelde voedselwebben. De wetenschappelijke studie van dieren staat bekend als zoölogie.

De meeste levende diersoorten behoren tot de Bilateria, een clade waarvan de leden een bilateraal symmetrische lichaamsbouw hebben. Tot de Bilateria behoren de protostomen, die ongewervelde dieren zoals nematoden, geleedpotigen en weekdieren omvatten, en de deuterostomen, die de stekelhuidigen en de chordaten omvatten, waarvan de laatste de gewervelde dieren omvat. Levensvormen die worden geïnterpreteerd als vroege dieren waren aanwezig in de Ediacaran biota van het late Precambrium. Veel moderne dierlijke fyla werden in het fossielenbestand duidelijk vastgesteld als mariene soorten tijdens de Cambrische explosie, die ongeveer 542 miljoen jaar geleden begon. Er zijn 6.331 groepen genen geïdentificeerd die alle levende dieren gemeen hebben; deze kunnen zijn voortgekomen uit één gemeenschappelijke voorouder die 650 miljoen jaar geleden leefde.

Historisch gezien verdeelde Aristoteles de dieren in dieren met bloed en dieren zonder bloed. Carl Linnaeus creëerde de eerste hiërarchische biologische classificatie voor dieren in 1758 met zijn Systema Naturae, die Jean-Baptiste Lamarck in 1809 uitbreidde tot 14 fyla. In 1874 verdeelde Ernst Haeckel het dierenrijk in de meercellige Metazoa (nu synoniem voor Animalia) en de Protozoa, eencellige organismen die niet langer als dieren worden beschouwd. In de moderne tijd berust de biologische classificatie van dieren op geavanceerde technieken, zoals moleculaire fylogenetica, die doeltreffend zijn om de evolutionaire verwantschap tussen taxa aan te tonen.

De mens maakt gebruik van vele diersoorten, bijvoorbeeld voor voedsel (waaronder vlees, melk en eieren), voor materialen (zoals leer en wol), als huisdier en als werkdier, onder meer voor het vervoer. Honden zijn gebruikt bij de jacht, evenals roofvogels, terwijl op veel land- en waterdieren werd gejaagd voor de sport. Niet-menselijke dieren komen al sinds de vroegste tijden voor in de kunst en komen voor in de mythologie en de godsdienst.

Het woord dier komt van het Latijnse animalis, wat betekent “adem hebben”, “ziel hebben” of “levend wezen”. De biologische definitie omvat alle leden van het koninkrijk Animalia. In de omgangstaal wordt de term dier vaak gebruikt om alleen niet-menselijke dieren aan te duiden.

Dieren hebben verschillende kenmerken die hen onderscheiden van andere levende wezens. Dieren zijn eukaryotisch en meercellig. In tegenstelling tot planten en algen, die hun eigen voedingsstoffen produceren, zijn dieren heterotroof, zij voeden zich met organisch materiaal en verteren dit intern. Op enkele uitzonderingen na (Henneguya zschokkei) ademen dieren aëroob. Alle dieren zijn beweeglijk (in staat om spontaan hun lichaam te bewegen) gedurende ten minste een deel van hun levenscyclus, maar sommige dieren, zoals sponzen, koralen, mosselen en zeepokken, worden later sessiel. De blastula is een stadium in de embryonale ontwikkeling dat uniek is voor dieren (hoewel het bij sommige verloren is gegaan), waardoor cellen kunnen worden gedifferentieerd in gespecialiseerde weefsels en organen.

Alle dieren zijn opgebouwd uit cellen, omgeven door een karakteristieke extracellulaire matrix die bestaat uit collageen en elastische glycoproteïnen. Tijdens de ontwikkeling vormt de extracellulaire matrix van dieren een betrekkelijk flexibel raamwerk waarop cellen kunnen bewegen en gereorganiseerd kunnen worden, waardoor de vorming van complexe structuren mogelijk wordt. Deze kan verkalkt zijn en structuren vormen als schelpen, botten en spicules. De cellen van andere meercellige organismen (voornamelijk algen, planten en schimmels) daarentegen worden op hun plaats gehouden door celwanden, en ontwikkelen zich dus door geleidelijke groei. Dierlijke cellen bezitten op unieke wijze de celverbindingen die tight junctions, gap junctions en desmosomen worden genoemd.

Op enkele uitzonderingen na – in het bijzonder de sponzen en placozoën – zijn de dierlijke lichamen in weefsels gedifferentieerd. Deze omvatten spieren, die de voortbeweging mogelijk maken, en zenuwweefsels, die signalen doorgeven en het lichaam coördineren. Gewoonlijk is er ook een interne spijsverteringskamer met één opening (bij Ctenophora, Cnidaria en platwormen) of twee openingen (bij de meeste bilateria).

Na een behoorlijk wat historie en informatie over dieren, presenteren wij hierboven onze wanddecoratie dieren. Wil je een eigen dier als metalen wanddecoratie? Vraag dan hier een vrijblijvende maatwerk offerte aan.